Τελευταία νέα
Μετά την πρόταση δυσπιστίας το Μαξίμου ψάχνει τους αντικαταστάτες Μπρατάκου και Παπασταύρου: Επικρατέστεροι Μυλωνάκης και Παπαθάνασης Μητσοτάκης: Δεν θα συγκυβερνήσω με κανένα παράκεντρο – Καμία συγκάλυψη στα Τέμπη, ανιστόρητος ο Κασσελάκης Κασσελάκης: «Κύριε Μητσοτάκη, διοικείτε μία οργάνωση υπό διάλυση – Σας επαναφέρω την πρότασή μου για αξιοπρεπή αποχώρηση» Αμόκ Μητσοτάκη με τυφλές επιθέσεις κατά πολιτικών αρχηγών, κομμάτων, Συγκροτημάτων Τύπου και επιχειρηματιών! Διολίσθηση σε άκρατη συνωμοσιολογία και ούτε μια κουβέντα συνριβής για τους 57 νεκρούς στα Τέμπη Κ.Μητσοτάκης vs Β.Μαρινάκη-«Δεν συγκυβερνώ παράκεντρα-Να εμφανιστεί πολιτικά και να κριθεί» Πρόταση δυσπιστίας: Απορρίφθηκε με ψήφους 159 κατά έναντι 141 υπέρ Σόου Μητσοτάκη στη συζήτηση για την πρόταση μομφής – Επέμεινε να βλέπει «συμφέροντα» πίσω από την αντιπολίτευση, χωρίς να πει λέξη για τις παραιτήσεις των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ για Μητσοτάκη: Το «δεν θα συγκυβερνήσω με κανένα παράκεντρο» το πιο σύντομο ανέκδοτο Καταψηφίστηκε η πρόταση δυσπιστίας με 159 «Όχι» ΣΥΡΙΖΑ: Η τραγική εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη προσβάλλει τη μνήμη των θυμάτων των Τεμπών ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: Προκλητικός μέχρι τέλους – Τραγική εικόνα που αποτελεί προσβολή στη μνήμη των θυμάτων Μητσοτάκης σε Μαρινάκη: Μην κρύβεσαι -Κατέβα στην πολιτική να μετρηθούμε!

Αλεξης Τσίπρας:”Να υλοποιήσουμε το σύνθημα του αναπηρικού Κινήματος «Τίποτα για μας χωρίς εμάς», αυτό το πολύ ωραίο σύνθημα.”

14/02/2021

 Ο Προεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Αλεξης Τσιπρας συμμετειχε στη διαδικτυακή εκδήλωση(13/02/21) με θέμα: «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και αναπηρία: Χτίζουμε ένα μέλλον που μας χωρά όλες και όλους. Η νέα αναπηρική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, σχεδιασμένη από τους ίδιους τους ανάπηρους».

Ο κ.Τσιπρας αναφερθηκε στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις προτάσεις για την αναπηρία στο πρόγραμμά του κομματος:

Οι προτάσεις oπως ειπε δομούνται σε 4 άξονες:

· Πρώτος άξονας, να αλλάξουμε την καθημερινότητα του αναπήρου.

· Δεύτερος άξονας, να διασφαλίσουμε το μέλλον του

· Τρίτος άξονας, να αλλάξουμε τον τρόπο πιστοποίησης και αποκατάστασης της βλάβης

· Τέταρτος άξονας, να υλοποιήσουμε το σύνθημα του αναπηρικού Κινήματος «Τίποτα για μας χωρίς εμάς», αυτό το πολύ ωραίο σύνθημα.

O Προεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κλεινοντας την ομιλια του και αναφερομενος στην  θεσμοθέτηση της Ανεξάρτητης Αρχής για την Προσβασιμότητα, τονισε «Δε θα λυθούν τα προβλήματα, τα προβλήματα θα είναι εδώ κι εμείς όμως είμαστε εδώ για να σχεδιάσουμε τη λύση τους και για να δώσουμε ένα διαρκή αγώνα, προκειμένου να είμαστε σε θέση να υλοποιήσουμε μεταρρυθμίσεις, έναν διαρκή αγώνα για να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.»

Εισαγωγική τοποθέτηση του κ.Τσιπρα:

“Ευχαριστώ πολύ Νίκο. Ευχαριστώ όλους και όλες όσοι είστε σήμερα σε αυτή τη διαδικτυακή μας συνάντηση. Να επισημάνω κι εγώ ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι είναι η πρώτη δημόσια διαβούλευση μετά τη δημοσίευση των προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, χτες το μεσημέρι. Και δεν είναι τυχαίο ότι για μας η πρώτη δημόσια εκδήλωση για να συζητήσουμε αυτές τις προγραμματικές θέσεις έχει αναφορά στην πολιτική μας για την αναπηρία.

Η νέα αναπηρική πολιτική δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία που ευελπιστούμε να είναι μια πολιτική που θα σχεδιαστεί από τους ίδιους τους ανάπηρους συμπολίτες μας και συντρόφους μας, εκπρόσωποι των οποίων σήμερα έχω την αίσθηση ότι είναι εδώ μαζί μας για να κουβεντιάσουμε και θα περιμένω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και τις παρατηρήσεις τους.

Ξέρετε, συνηθίζουμε να λέμε ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι ανάπηροι από την πολιτεία και την κοινωνία, αποκαλύπτει τον βαθμό δημοκρατικής και κοινωνικής ενσυναίσθησης. Μια λέξη που τη χρησιμοποιούμε ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα και όχι άδικα.

Θα έλεγα ότι αποκαλύπτει κυρίως εάν πρόκειται για κοινωνίες συμπερίληψης, ισοτιμίας και χειραφέτησης ή αν πρόκειται για κοινωνίες διαχωρισμών, αποκλεισμών και ανισοτιμίας.

Οι ανάπηροι και οι άνθρωποι με χρόνιες ασθένειες δεν είναι μια μικρή κοινωνική κατηγορία. Αποτελούν παγκοσμίως μια από τις μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες που βιώνουν καταπίεση, ρατσισμό και διακρίσεις.

Ο αριθμός τους ξεπερνά κατά πολύ σε παγκόσμια κλίμακα το 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους. Στην Ευρώπη είναι περίπου 120 εκατομμύρια. Στη χώρα μας ο πληθυσμός αυτός ξεπερνάει το 1 εκατομμύριο.

Παρά το πλήθος νομοθετικών ρυθμίσεων και οδηγιών, ευρωπαϊκών και διεθνών, φαίνεται ότι ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε θα είναι μακρύς και πολύπλοκος και θα αποκτά ασφαλή σημεία αναφοράς όσο θα διαμορφώνεται από τα βιώματα, τη σκέψη και την πρακτικών των ίδιων των αναπήρων. Γι` αυτό άλλωστε είπα ότι εμείς θέλουμε το πρόγραμμά μας, η πολιτική μας για την αναπηρία να είναι σχεδιασμένη από τους ίδιους τους ανάπηρους συντρόφους μας και να αντανακλά τις ανάγκες των ανάπηρων συμπολιτών μας.

Ο στόχος μας είναι να έχουμε ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικό αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικό, υλοποιήσιμο, με ορίζοντα το να χτίσουμε ένα μέλλον για όλες και για όλους χωρίς αποκλεισμούς.

Ζούμε σε μια πολύ ιδιαίτερη συνθήκη τους τελευταίους 10-11 μήνες. Η πανδημία είναι μια ιδιαίτερη συνθήκη που πλήττει το σύνολο του ελληνικού λαού. Όμως, οι ανάπηροι συμπολίτες μας πλήττονται πολύ περισσότερο, βρέθηκαν κυριολεκτικά στο περιθώριο.

Τα μέτρα που πάρθηκαν, καθορίστηκαν βάσει της κανονικότητας. Έγιναν ελάχιστες υποδείξεις για την καθοδήγηση και την υποστήριξη των αναπήρων συμπολιτών μας, παρόλο που αποτελούν μέρος της ομάδας υψηλού κινδύνου. Τα ζητήματα της κοινωνικής περιθωριοποίησης που βιώνουν τα ανάπηρα άτομα, οι χρόνια ασθενείς και οι οικογένειές τους με τη συνθήκη της πανδημίας εντάθηκαν ακόμη περισσότερο.

Η ανισότιμη πρόσβαση στη δημόσια υγεία, αυτές τις μέρες, μεταφράζεται πλέον και σε αποκλεισμό πολλών ατόμων με χρόνιες ασθένειες από τις αναγκαίες θεραπείες τους. Η άρνηση της κυβέρνησης να ενισχύσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας ώστε να αντιμετωπίσει το 2ο και 3ο τώρα κύμα, αναπόφευκτα οδήγησε στη λύση της μετατροπής των νοσοκομείων μας, των νοσοκομείων του ΕΣΥ σε νοσοκομεία μιας νόσου. Με συνέπειες τόσο στην καθημερινότητα της παρακολούθησης χρόνιων ασθενών, όσο όμως και στην αναστολή κρίσιμων χειρουργείων.

Επειδή γνωρίζουμε ότι η πανδημία επιβαρύνει ποικιλόμορφα το ήδη υψηλό κόστος διαβίωσης των αναπήρων, εμείς προτείναμε, και εγώ προσωπικά στη Βουλή, την ενίσχυση του εισοδήματός τους. Και θέλω να σας θυμίσω ότι ζήτησα σε προσωπικό τόνο από τον κ. Μητσοτάκη να αποδείξει εμπράκτως την ευαισθησία του για την αναπηρία και όχι μονάχα στα λόγια.

Σας θυμίσω ότι καταθέσαμε τροπολογίες για το εισόδημα έκτακτης ανάγκης, για το διπλό επίδομα για τα Χριστούγεννα, για το επίδομα σε χιλιάδες νέους αναπήρους που δεν μπορούν να πιστοποιηθούν από τα κέντρα πιστοποίησης γιατί αυτά είναι κλειστά. Δυστυχώς, όλες οι τροπολογίες που καταθέσαμε, απορρίφθηκαν.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση περιορίζεται διαρκώς σε μια επικοινωνιακή στρατηγική γύρω από τα θέματα της αναπηρίας, αφήνοντας εκτός πεδίου συζήτησης μια σειρά από θέματα ουσίας.

Για παράδειγμα, ιδρύει την Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας για τα δικαιώματα των αναπήρων και μάλιστα υπό τον πρωθυπουργό και με πλήρη έλεγχο από αυτόν. Όμως, κανείς από εμάς και ιδιαίτερα από εσάς, τους ενδιαφερόμενους, δεν μπορεί να ξεχάσει ότι ο κ. Μητσοτάκης ήταν αυτός που ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κατήργησε τον Οκτώβρη του ’14 τα γραφεία προσβασιμότητας για άτομα με αναπηρία που ήταν επιφορτισμένα με την παρακολούθηση της προσβασιμότητας στο δομημένο περιβάλλον.

Εμείς, πέραν του ότι δεν βλέπουμε το χώρο της αναπηρίας ως μια δεξαμενή αλίευσης ψήφων και δεν έχουμε στρατηγική επικοινωνίας αλλά ουσίας, θα ήθελα σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι έχουμε και μια βασική, ριζική θα έλεγα, ιδεολογική αντίθεση με την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη οπτική για την αναπηρία.

Εμείς παλεύουμε για την άρση των θεσμοποιημένων αντιλήψεων και πρακτικών της κοινωνίας, που μετατρέπουν τους ανθρώπους με βλάβη σε ανάπηρους.

Θεωρούμε δηλαδή ότι τα άτομα με σωματικές, νοητικές, πνευματικές, ψυχοκοινωνικές ή αισθητηριακές βλάβες μετατρέπονται σε ανάπηρους εξαιτίας συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών και συγκεκριμένων δομημένων κοινωνικών ανισοτήτων.

Συνεπώς, η δική μας πολιτική για την αναπηρία έχει ως στόχο την καθολική συμπερίληψη των αναπήρων και των χρονίως πασχόντων. Έχει ως στόχο την άρση εμποδίων, διακρίσεων, εχθρικών κοινωνικών συμπεριφορών, ανισότιμης κοινωνικής αντιμετώπισης. Έχει ως στόχο τη διασφάλιση των υπηρεσιών, των επιδομάτων και των παροχών που αίρουν αυτές τις ανισότητες σε βάρος των αναπήρων και που διασφαλίζουν μια αξιοπρεπή και ανεξάρτητη διαβίωση.

Για να δώσω ένα παράδειγμα. Εμείς αναγνωρίσουμε το αδιαμφισβήτητα υψηλότερο κόστος διαβίωσης των αναπήρων, που μπορεί να φτάνει και το τριπλάσιο του μέσου όρου. Οι παροχές σε είδος και χρήμα, οι δωρεάν παροχές και υπηρεσίες του κράτους αναπληρώνουν ένα μόνο μέρος αυτού του κόστους. Και ως εκ τούτου δεν πρέπει να συνδέονται με το ύψος των εισοδημάτων από εργασία, σύνταξη κι άλλες μορφές εισοδημάτων.

Η ανεμπόδιστη προσβασιμότητα, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, η ποιοτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η εργασία αποτελούν αναφαίρετα δικαιώματα των αναπήρων στη δική μας λογική, στη δική μας αντίληψη.

Και χρειάζεται η συνεργασία του κράτους, της Τοπική Αυτοδιοίκησης, της Κοινωνίας των Πολιτών, αναπήρων και μη, προκειμένου να διασφαλιστούν η αξιοπρεπής διαβίωση, η ισότιμη πρόσβαση σε όλους τους τομείς κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.

Στον αντίποδα των δικών μας θέσεων των δικών μας αρχών, βρίσκεται η νεοφιλελεύθερη αντίληψη του κυβερνώντος κόμματός της Νέας Δημοκρατίας, αλλά όχι μόνο. Και του σχεδίου Πισσαρίδη, θα έλεγα, εσχάτως της νέας αγίας γραφής, για τον οικονομικό, αλλά και κοινωνικό σχεδιασμό της κυβερνητικής πολιτικής.

Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς –και το λέω αυτό γιατί αυτές τις ιδέες τις συναντήσαμε και στις πολύωρες διαπραγματεύσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ήταν οι απόψεις των πιστωτών, τις γνωρίζουμε πολύ καλά αυτές τις απόψεις, δεν είναι καινούργιες- είναι οι απόψεις εκείνες που θεωρούν ότι τα προβλήματα των αναπήρων αντιμετωπίζονται με την αύξηση της απασχολησιμότητάς τους.

Και μάλιστα αυτό σε μια χώρα που έχει 17% ανεργία –είχε 26% όταν διαπραγματευόμασταν- και περίπου 90% ανεργία των αναπήρων. Η αντίληψη αυτή οξύνει τις ανισότητες. Γιατί αγνοεί εσκεμμένα ότι οι ανάπηροι εκκινούν από διαφορετική αφετηρία και δημιουργεί τη βάση για την εφαρμογή της λειτουργικότητας για την αξιολόγηση των αναπήρων.

Αυτή ακριβώς ήταν η απαίτηση των δανειστών που παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς που είχαμε εκείνη την περίοδο, αυτή την απαίτηση δεν δεχτήκαμε να υλοποιήσουμε.

Η Νέα Δημοκρατία σήμερα έρχεται και επαναφέρει την ίδια την απαίτηση των δανειστών, που απορρίψαμε το 2017-2018. Επαναφέρει το θέμα της λειτουργικότητας τόσο μέσα, όπως είπα πριν, από το σχέδιο Πισσαρίδη, όσο όμως και στο εθνικό σχέδιο δράσης, με στόχο τη μείωση των συντάξεων και των επιδομάτων.

Αν αυτό συμβεί, θα δώσει κατά την άποψή μου και τη χαριστική βολή στον κόσμο της αναπηρίας. Παράλληλα, η κυβέρνηση προχώρησε και σε μείωση δαπανών για την αναπηρία. Οι προϋπολογισμοί του ’20 και του ’21 ήταν μειωμένοι αντίστοιχα κατά 97 εκατομμύρια το ’20 και 88 εκατομμύρια το ’21 σε σχέση με τη δαπάνη του ’19.

Τώρα, επιτρέψτε μου όσο πιο επιγραμματικά μπορώ να σας πω τι προτείνουμε εμείς, τι προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική – Συμμαχία. Να κωδικοποιήσω, αν θέλετε, το κεφάλαιο αυτό που αφορά τις θέσεις μας και τις προτάσεις μας για την αναπηρία στο πρόγραμμά μας.

Οι προτάσεις μας δομούνται σε 4 άξονες.

· Πρώτος άξονας, να αλλάξουμε την καθημερινότητα του αναπήρου.

· Δεύτερος άξονας, να διασφαλίσουμε το μέλλον του

· Τρίτος άξονας, να αλλάξουμε τον τρόπο πιστοποίησης και αποκατάστασης της βλάβης

· Τέταρτος άξονας, να υλοποιήσουμε το σύνθημα του αναπηρικού Κινήματος «Τίποτα για μας χωρίς εμάς», αυτό το πολύ ωραίο σύνθημα.

Ας ξεκινήσω από τον πρώτο άξονα, πώς αλλάζουμε την καθημερινότητα του αναπήρου. Ως κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας το αυξημένο κόστος ζωής των αναπήρων, συγκεντρώσαμε στον ΟΠΕΚΑ όλα τα αναπηρικά προνοιακά επιδόματα και τα αποδίδαμε ψηφιακά κάθε μήνα και αυτό έγινε για πρώτη φορά. Τα εξαιρέσαμε από το φορολογητέο εισόδημα και τα αποσυνδέσαμε από τα εισοδηματικά κριτήρια ώστε να μπορούν οι ανάπηροι να ωφελούνται απ` όλες τις παροχές του κράτους.

Τώρα, στην ίδια κατεύθυνση σχεδιάζουμε και προτείνουμε τα εξής:

Εξασφάλιση προσωπικού βοηθού ή φροντιστή, ανάλογα με τις ανάγκες, ακόμη και σε 24ωρη βάση.

Αύξηση της δαπάνης των επιδομάτων αναπηρίας και χορήγησή τους ανεξαρτήτως ηλιακών κριτήριων, με άρση των υφιστάμενων αδικιών σε κατηγορίες αναπήρων.

Χορήγηση παροχών κύησης και μητρότητας σε είδος και χρήμα σε ανάπηρες γυναίκες, από την έναρξη της κύησης και για τρία χρόνια.

Ενίσχυση των αναπήρων στην παραγωγή του πολιτιστικού περιεχομένου καθώς και στην καθολική και δωρεάν προσβασιμότητα στους χώρους πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής. Επίσης, θεωρούμε ότι είναι σημαντικό να εντάξουμε στον σχεδιασμό μας και πρόγραμμα διακοπών.

Καθολική προσβασιμότητα στο φυσικό δομημένο και ψηφιακό περιβάλλον.

Όλα τα κτίρια της δημόσιας χρήσης, εντός τριετίας, να προσαρμοστούν ώστε να γίνουν προσβάσιμα, να γίνουν ασφαλή για τους ανάπηρους και για όλα τα εμποδιζόμενα άτομα.
Πιλοτική μετατροπή 20 σημαντικών γειτονιών πόλεων, μεγάλων αστικών κέντρων στην επικράτεια σε πλήρως προσβάσιμες για όλους, ώστε να γίνει το παράδειγμα που θα ακολουθήσουν όλοι οι Δήμοι και όλες οι γειτονιές.

Ο δεύτερος άξονας, η διασφάλιση του μέλλοντος του αναπήρου: ως κυβέρνηση αλλάξαμε το θεσμικό πλαίσιο της ειδικής αγωγής με έμφαση στη συμπεριληπτική εκπαίδευση. Καταφέραμε να εξασφαλίσουμε, αν θυμάμαι καλά, περί τα 22 εκατομμύρια τον Απρίλιο του ’19 και έτσι προκηρύξαμε την πρόσληψη 4.500 εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής. Αυτές τις έτοιμες 4.500 προσλήψεις, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τους καθυστέρησε 14 ολόκληρους μήνες.

Επίσης, επεξεργαστήκαμε την εθνική στρατηγική για την αποϊδρυματοποίηση. Ιδρύσαμε 160 Στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης απαντώντας στην αγωνία των γονιών για το μέλλον των παιδιών τους όταν αυτοί κάποια στιγμή βιολογικά θα εκλείψουν.

Ενισχύσαμε το δικαίωμα των αναπήρων στην εργασία. Για πρώτη φορά, με νόμο, το 15% των προσλήψεων στο Δημόσιο καλύπτεται από ανάπηρους και τις οικογένειές τους. Έχουμε στόχο τώρα αυτό να το επεκτείνουμε, να επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα, αυτό προτείνουμε.

Επίσης, για πρώτη φορά άτομα με νοητικές αναπηρίες και οι ψυχικά ασθενείς δεν χάνουν, με δική μας παρέμβαση όταν ήμασταν κυβέρνηση, το επίδομά τους όταν αποκτούν εργασία. Προτείνουμε αυτό να επεκταθεί και σε ανάπηρους με κινητικές και αισθητηριακές βλάβες.

Στην ίδια κατεύθυνση σχεδιάζουμε επίσης τα εξής: την ενίσχυση και τον πολλαπλασιασμό των δημόσιων δομών διάγνωσης για την έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση της βλάβης για παιδιά και ενήλικες, την προώθηση της συμπεριληπτικής ενταξιακής εκπαίδευσης με δωρεάν παράλληλη στήριξη για μαθητές και την υποχρεωτική παροχή διευκολύνσεων ως προς το ωράριο, τον χώρο εργασίας, την τηλεργασία, που πρέπει να είναι ελεγχόμενη, και τις άδειες για την φροντίδα της βλάβης.

Τώρα, ο τρίτος άξονας η αλλαγή τρόπου πιστοποίησης, τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας και πώς παρεμβαίνουμε στην αλλαγή του τρόπου πιστοποίησης, που είναι κρίσιμο θέμα.

Ως κυβέρνηση, πραγματοποιήσαμε μεγάλες αλλαγές στα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας. Με τον ηλεκτρονικό φάκελο αναπηρίας που απαλλάσσει τον ανάπηρο από την ανάγκη φυσικής παρουσίας σε όλα τα στάδια, από την αίτηση μέχρι την πιστοποίηση στα Κέντρα Πιστοποίησης, εκτός από την ημέρα της εξέτασής του.

Αποτέλεσμα εικόνας για προσβασιμότητα

Αποτρέψαμε, όπως προείπα, την αξιολόγηση της αναπηρίας με βάση το μοντέλο της λειτουργικότητας που ήθελαν να επιβάλλουν οι δανειστές για να κόψουν επιδόματα και προσθέσαμε 45 σπάνιες και χρόνιες νόσους, που κρίνονται άπαξ, για τη χορήγηση του επιδόματος δια βίου, ενώ συμπεριλάβαμε 90 νέες παθήσεις στο νέο ενιαίο πίνακα προσδιορισμού ποσοστών αναπηρίας.

Εφαρμόσαμε, επίσης για πρώτη φορά, σύστημα εξ αποστάσεως διερμηνείας για τους κωφούς και βαρήκοους, μέσω κινητού, σε 24ωρη βάση. Σήμερα λοιπόν επιπροσθέτως σχεδιάζουμε και προτείνουμε:

· Την αναδιάρθρωση των Κέντρων Πιστοποίησης με αύξηση κατά 30% του αριθμού τους.

· Τον διπλασιασμό των ιατρών των Επιτροπών Κρίσης.

· Την πρόσληψη κοινωνικών ειδικοτήτων στελέχωσης των Επιτροπών.

· Τη διεύρυνση του ενιαίου πίνακα ποσοστών αναπηρίας και με νέες σπάνιες παθήσεις και χρόνιες μη αναστρέψιμες παθήσεις.

· Την επέκταση σε όλη την επικράτεια του ηλεκτρονικού φακέλου αναπήρου με αίτηση από το σπίτι μέσω ΕΦΚΑ, ΟΠΕΚΑ και Κέντρων Κοινότητας.

· Τη δημιουργία ενός πάσου αναπήρου, συνδεδεμένου με τον ηλεκτρονικό του φάκελο για την ψηφιακή και φυσική προσβασιμότητα σε όλες τις υπηρεσίες, στις παροχές και στα επιδόματα.

Τέταρτος άξονας: Το σύνθημα «Τίποτε για μας χωρίς εμάς». Αυτό είναι στόχος. Και πώς το υλοποιούμε: Πρώτα απ’ όλα, προτείνουμε σήμερα και έχουμε σχέδιο τη δημιουργία υφυπουργείου για τα δικαιώματα των αναπήρων. Ταυτόχρονα, έχουμε στόχο, σχέδιο, τη συμμετοχή των αναπήρων, των εκπροσώπων τους, των Επιτροπών τους, ει δυνατόν σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων.

Το ευκταίο θα ήταν η συμμετοχή να είναι και άμεση, αιρετή συμμετοχή. Εμείς θεωρούμε ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό, τα άτομα με αναπηρία να είναι ενταγμένα μέσα στην πολιτική διαδικασία, να εκλέγονται σε συνδικαλιστικούς φορείς, Τοπική Αυτοδιοίκηση, στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αλλά πέραν αυτού, η συμμετοχή εκπροσώπων στα κέντρα λήψης απόφασης μέσα από Επιτροπές, μπορεί να συμβεί και να συνδιαμορφώνεται η πολιτική του κράτους για την αναπηρία, σε όλες τις βαθμίδες, στην Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού, στη Βουλή, παντού.

Και τρίτο και επίσης σημαντικό ζήτημα για εμάς είναι να δουλέψουμε για να εμπεδώσουμε αυτό που ονομάζουμε κουλτούρα ισοτιμίας. Να δουλέψουμε για να εμπεδωθεί αυτή η κουλτούρα στην κοινωνία, με έμφαση πρωτίστως σε όλο τον κορμό της εκπαίδευσης και στα δημόσια και ιδιωτικά ΜΜΕ.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες που μας παρακολουθείτε, η κοινωνία των αναπήρων, των ασθενών, οι οικογένειές τους και οι εργαζόμενοι στο πεδίο, πιστεύω ότι σήμερα χρειάζονται όσο ποτέ άλλοτε, την προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους και κυρίως χρειάζονται όσο ποτέ άλλοτε την ελπίδα για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς τους και για τη διασφάλιση της ίδιας τους της ζωής, ιδιαίτερα σήμερα στην πολύ κρίσιμη στιγμή που περνά η ανθρωπότητα, τη στιγμή της πανδημίας.

Γι` αυτό τον λόγο επιλέξαμε σήμερα να είναι η πρώτη δημόσια διαβούλευση για τις προγραμματικές μας θέσεις αυτή που αφορά τις προτάσεις και τις θέσεις μας για την αναπηρία. Και γι` αυτόν το λόγο θα θέλαμε αυτές τις θέσεις να τις κάνουμε καλύτερες, να τις συνδιαμορφώσουμε μαζί σας.

Με αυτές τις σκέψεις λοιπόν, θέλω να σας ευχαριστήσω και να με συγχωρήσετε αν μακρηγόρησα. Θα είμαι στη διάθεσή σας να ακούσω όλη αυτή την πολύ ωραία εκδήλωση, τη διαβούλευση, τις συμβουλές, τις παρατηρήσεις, τις αντιρρήσεις και τις ερωτήσεις σας.”

Κλείσιμο στη διαδικτυακή εκδήλωση

“Καταρχάς να πω ότι δεν αισθάνομαι ότι έκανα υπομονή, διότι ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις που έχω συμμετάσχει το τελευταίο διάστημα, θα μπορούσα να πω, και δεν είναι υπερβολή. Διότι αν θέλουμε να μιλήσουμε για τις σημαντικές τομές και μεταρρυθμίσεις που πρέπει να βάλουμε στόχο να υλοποιήσουμε, γιατί ο στόχος για μας δεν είναι η κατάκτηση της εξουσίας για την εξουσία, αλλά είναι η διαμόρφωση μιας πολιτικής ρεαλιστικής, υλοποιήσιμης και ριζοσπαστικής, που θα μπορέσει να φέρει πιο κοντά το όραμά μας, που είναι μια κοινωνία δικαιοσύνης και την άρση των ανισοτήτων.

Νομίζω ότι η συζήτηση που κάνουμε σήμερα είναι ακριβώς to the point, δηλαδή ακριβώς συζητάμε για το πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να αρθούν ανισότητες και εμπόδια, για να γίνει η κοινωνία μας, μια κοινωνία πιο δίκαιη.

Θα μου επιτρέψετε να πω ότι είναι πολλές φορές τα εμπόδια και οι ανισότητες στους ανάπηρους συμπολίτες μας κάτω από το ραντάρ του κυρίαρχου λόγου, όχι μόνο του κυρίαρχου λόγου στην πολιτική αντιπαράθεση, αλλά και του πολιτικού λόγου ακόμη και των δυνάμεων που θέλουν τον κοινωνικό μετασχηματισμό, ακόμη και της δικής μας Αριστεράς.

Θα ήθελα να πω επίσης ότι ήταν πάρα πολύ εύστοχη η παρατήρηση ότι η Ελλάδα είναι πάρα πολλά χρόνια πίσω. Ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένα κακοποιητικό κράτος και νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ενώ μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη είχαμε την οικοδόμηση ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους, στην Ελλάδα είχαμε εμφύλιο πόλεμο και μετά είχαμε μια μετεμφυλιακή Δεξιά, η οποία έφτιαξε ένα κράτος καταστολής και ένα κράτος πελατειακό.

Και σε καμία περίπτωση δεν οικοδομήθηκε τη δεκαετία του ’50 και του ’60 ένα κράτος ισχυρό με ανθρώπινο πρόσωπο, όπως οικοδομήθηκε σε άλλες χώρες του καπιταλισμού. Δεν ήταν σοσιαλιστικές χώρες, ήταν στη Μεγάλη Βρετανία, για παράδειγμα, στη Γερμανία, σε όλα αυτά τα κράτη μέχρι και τη δεκαετία του ’80 υπήρξαν πάρα πολύ ισχυρές κοινωνικές δομές. Στην Ελλάδα δεν υπήρχε αυτό μέχρι τη δεκαετία του ’80 που πράγματι έγιναν κάποια μεγάλα βήματα.

Και μετά ήρθε το νεοφιλελεύθερο κύμα στον κόσμο και στην Ευρώπη και όποιες τέτοιες δομές άρχισαν σιγά σιγά να ξηλώνονται και στην Ελλάδα φυσικά να μην οικοδομείται τίποτε παραπάνω που να έχει ως πρόσημο την κοινωνική προστασία.

Και φτάσαμε μετά και στην περίοδο των μνημονίων, που ήρθε ένα σαρωτικό κύμα από αυτές τις αντιλήψεις, τις οποίες βλέπουμε σήμερα να έρχονται και από το σχέδιο Πισσαρίδη για την επόμενη μέρα.

Θέλω να πω επίσης ότι πολύ σωστά υπήρξε η παρέμβαση – τοποθέτηση που μας προσγειώνει λίγο στην πραγματικότητα ότι πέρα από το να έχεις ένα πρόγραμμα και πολύ ωραίες ιδέες, πρέπει να σκεφτείς και πώς θα μπορέσεις να αλλάξεις το κοινωνικό μοντέλο και πώς θα μπορέσεις να αλλάξεις τις παγιωμένες συμπεριφορές.

Γι` αυτό θα μου επιτρέψετε να πω ότι εδώ δεν είναι μια υπόθεση που αφορά μονάχα την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων, αλλά ένας διαρκής αγώνας ηγεμονίας των ιδεών προκειμένου να εμπεδωθεί βαθιά μέσα στην ελληνική κοινωνία μια άλλη κουλτούρα και μια άλλη αντίληψη.

Θεωρώ πάρα πολύ κρίσιμο και βγήκε από τη συζήτησή μας το θέμα της συμπεριληπτικότητας, που πρέπει να ξεκινάει από την εκπαίδευση, από το σχολείο και να καταλήγει και σε μια σειρά από άλλες λειτουργίες και δυνατότητες: από τον αθλητισμό, την τέχνη, τον πολιτισμό. Και κατά την άποψή μου είναι πάρα πολύ κρίσιμο το πώς θα μπορέσει κανείς να εμφυσήσει μια διαφορετική κουλτούρα άρσης των ανισοτήτων.

Θέλω να επισημάνω επίσης ότι το θέμα της προσβασιμότητας είναι κρίσιμο και ορθώς τέθηκε. Είναι εξαιρετικά θλιβερό το γεγονός ότι η πρωτεύουσα της χώρας, η Αθήνα, είναι μια πόλη εχθρική απέναντι στους συμπολίτες μας με αναπηρία και με κινητικές δυσκολίες, παρά το γεγονός ότι είχε τη δυνατότητα το 2004 ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων να σχεδιαστεί από την αρχή και να φτιαχτούν υποδομές, οι οποίες θα ήταν φιλικές προς τα άτομα με αναπηρία.

Και πολύ ορθώς επισημάνθηκε επίσης ότι δεν είναι μόνο οι δημόσιες υποδομές αλλά είναι και οι ιδιωτικές υποδομές. Θα πρέπει να υπάρξει πρόνοια για την επιδότηση επαγγελματικών χώρων ή για την επιδότηση στις κατοικίες μέσω ΕΣΠΑ ώστε να έχουν μια βιώσιμη κατοικία. Και σωστά είπε ο Πάνος ότι αυτό αφορά και το σπίτι μας, αφορά και τα γραφεία μας, αφορά όλους.

Θέλω επίσης να επισημάνω ότι η συζήτησή μας άνοιξε μια πολύ μεγάλη βεντάλια δράσεων και παρεμβάσεων που είναι αναγκαίες να γίνουν. Όμως, μας έδωσε την ευκαιρία και σε εμένα προσωπικά να θυμηθώ και τις μάχες που δώσαμε την περίοδο της δικής μας διακυβέρνησης, παρά το γεγονός ότι τις μάχες αυτές τις δώσαμε με την πλάτη στον τοίχο, σε μια ιδιαίτερα σκληρή δημοσιονομικά πραγματικότητα και με την επιτροπεία πάνω από τα κεφάλια μας.

Θέλω με την ευκαιρία να πω ότι τόσο η Θεανώ Φωτίου όσο και ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, που ήταν δυο υπουργοί που στην πραγματικότητα είχαν αναλάβει το κύριο βάρος της πολιτικής μας στον χώρο της αναπηρίας, η Θεανώ έχοντας την ευθύνη της πρόνοιας, ο Χριστόφορος σε ένα συντονιστικό ρόλο ως υπουργός Επικρατείας, συνέβαλλαν καθοριστικά τόσο στην αντιμετώπιση και στην απόκρουση επιθετικών πολιτικών, που θα δημιουργούσαν πολύ μεγαλύτερα βάρη στους συμπολίτες μας με αναπηρία, όσο όμως και σε κάποιες πολύ θετικές τομές. Αναφερθήκατε πριν από λίγο αναλυτικά σε αυτές.

Είναι γεγονός όμως ότι αυτά που έγιναν δεν αρκούν και ότι από εδώ και στο εξής θα πρέπει να έχουμε στόχο να δώσουμε μια μάχη τόσο στο επίπεδο των μεταρρυθμίσεων, όσο όμως και στο επίπεδο της καθημερινής ιδεολογικής πάλης προκειμένου να κερδίζουν έδαφος οι απόψεις εκείνες που θέλουν ένα άλλο κοινωνικό μοντέλο και μια διαφορετική κουλτούρα.

Θέλω κλείνοντας να πω το εξής: κατά την άποψή μου στην Ευρώπη και στον κόσμο σήμερα η πορεία των πραγμάτων δεν είναι ιδιαίτερα θετική για τις δικές μας απόψεις και πρέπει να το λάβουμε αυτό υπόψη συζητώντας και σχεδιάζοντας την επόμενη μέρα.

Είναι δυο κυρίαρχα μοντέλα τα οποία ας το πω σχηματικά αντιπαρατίθενται: Το ένα είναι αυτό που θέλει ένα ισχυρό κοινωνικό και ανθρώπινο κράτος, που θέλει μια κοινωνία δικαιοσύνης, που θέλει την άρση των ανισοτήτων. Και το άλλο είναι ένα μοντέλο το οποίο εφαρμόστηκε και απέτυχε αλλά παραμένει δυστυχώς κυρίαρχο, που θέλει περισσότερο χώρο στην αγορά, στην ιδιωτική πρωτοβουλία λιγότερο χώρο στο κράτος, λιγότερο δημόσιο χώρο και που έχει μια αντίληψη που λέει ότι οι ανισότητες είναι κάτι σαν φυσικό φαινόμενο. Το είπε και ο κ. Μητσοτάκης, αν δεν κάνω λάθος, σε μια ομιλία του στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης ότι «αυτό που χρειάζεται είναι να δώσουμε ίσες ευκαιρίες», αλλά όταν δίνεις ίσες ευκαιρίες σε κάποιον ο οποίος πρέπει να διανύσει πάρα πολύ δρόμο για να σε φτάσει εσένα που είσαι πιο μπροστά, τότε στην πραγματικότητα διευρύνεις τις ανισότητες, δεν τις αμβλύνεις.

Αποτέλεσμα εικόνας για προσβασιμότητα

Άρα, έλεγα ότι σε πανευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο είμαστε σε μια φάση που δυστυχώς βλέπουμε φαινόμενα όχι ενθαρρυντικά, φαινόμενα ρατσισμού απέναντι στη διαφορετικότητα.

Η πανδημία όμως ίσως τελικά να ήταν –με όλα τα δεινά που μας έχει φέρει- κι ένα κρίσιμο σημείο καμπής. Το σημείο καμπής εκείνο που έχει αρχίσει να δημιουργεί την αίσθηση ότι η πλειοψηφία της κοινής γνώμης αρχίζει να κατανοεί πια ξανά, με νέους όρους, πόσο αναγκαίο είναι για την ανθρώπινη ύπαρξη, για τη ζωή μας να έχουμε ένα ισχυρό και ανθρώπινο κράτος, ένα ισχυρό κοινωνικό και ανθρώπινο κράτος.

Με αυτή την έννοια, ίσως να ξαναγίνονται επίκαιρες οι απόψεις και οι ιδέες για ριζικές τομές και μεταρρυθμίσεις και μετασχηματισμούς, προκειμένου να δώσουμε τη δυνατότητα ξανά στους ανθρώπους, σε όλους τους ανθρώπους, χωρίς να αποκλείεται κανένας, να έχουν ίσες δυνατότητες, να έχουν ισότητα, να δημιουργήσουμε μια κοινωνία, ένα κράτος συμπεριληπτικό.

Με αυτές τις σκέψεις λοιπόν, να πω ότι μια ελπίδα υπάρχει ξανά, να πω ότι η διαδικασία που κάναμε εδώ δε θα τελειώσει εδώ, σήμερα, αλλά θα ξεκινήσει σήμερα. Θα ήθελα όλες οι τοποθετήσεις, όχι οι δικές μας αλλά των ανθρώπων από το Αναπηρικό Κίνημα να καταγραφούν. Και θα ήθελα να ζητήσω από τους συντρόφους του Τμήματος να ξεκινήσουν αυτή τη διαδικασία τη διαδραστική, ώστε οι συμβολές τους να ενταχθούν στο τελικό πρόγραμμα που θα καταλήξουμε κάποια στιγμή μετά την προγραμματική μας συνδιάσκεψη, τον ερχόμενο Απρίλη.

Η κυβέρνηση έχει τον δικό της σχεδιασμό, προφανώς. Είναι επικοινωνιακός σχεδιασμός. Όταν θέλεις να αποφύγεις ένα σοβαρό θέμα, φτιάχνεις μια Επιτροπή, λέει μια παροιμία. Εδώ φτιάχνουν μια Ανεξάρτητη Αρχή. Αν οι Ανεξάρτητες Αρχές είχαν καταφέρει να λύσουν προβλήματα, το ΕΣΡ για παράδειγμα, θα είχαμε ένα ραδιοτηλεοπτικό τοπίο το οποίο θα ήταν ρυθμισμένο. Δεν έχουμε όμως.

Το ίδιο φοβάμαι ότι θα έχουμε και ως εξέλιξη με τη θεσμοθέτηση της Ανεξάρτητης Αρχής για την Προσβασιμότητα. Δε θα λυθούν τα προβλήματα, τα προβλήματα θα είναι εδώ κι εμείς όμως είμαστε εδώ για να σχεδιάσουμε τη λύση τους και για να δώσουμε ένα διαρκή αγώνα, προκειμένου να είμαστε σε θέση να υλοποιήσουμε μεταρρυθμίσεις, έναν διαρκή αγώνα για να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.

Με αυτές τις σκέψεις θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά όλους για τη δυνατότητα που μου δώσατε να συμμετάσχω σε μια τόσο ουσιαστική συζήτηση.”

Διαβάστε επίσης...