Ιούνιος 23,2022
Ειδήσεις με μια ματιά…
Καλοκαίρι 2022. Βιώνουμε μία πραγματικότητα που εξελίσσεται περισσότερο σε κάποιο κοινωνικό θρίλερ παρά σε μια ανάλαφρη καλοκαιρινή κομεντί. Ενώ έχουμε ήδη διανύσει πάνω από μια δεκαετία λιτότητας και κρίσης και νιώθουμε “τυχεροί” που επιβιώσαμε μετά από 2 χρόνια καραντίνας, ένας νέος πόλεμος διεξάγεται πολύ κοντά μας με τις άμεσες και μη συνέπειες του να μας παίρνουν όλες μπάλα.
Προκειμένου το καθημερινό άγχος επιβίωσης να ενταθεί κι άλλο και η αγωνία να φτάσει στο κατακόρυφο έρχονται να προστεθούν και μια σειρά από εξελίξεις στο κόστος και στην ποιότητα ζωής. Η πρόσφατη ανατίμηση στις παροχές ενέργειας και η ραγδαία αύξηση τιμών στα βασικά αγαθά και υπηρεσίες καθιστούν την επίσκεψη μας στα σούπερ μάρκετ έναν εφιάλτη. Την ίδια στιγμή, η γειτονιά μας εξευγενίζεται παράλληλα με την κατασκευή της νέας γραμμής του μετρό. Την επερχόμενη γραμμή συνοδεύει μια παράλογη αύξηση ενοικίων. Ταυτόχρονα πολλοί δημόσιοι χώροι (ο ίδιος ο Υμηττός, το Σκοπευτηρίου, το πάρκο Γουδί, ο λόφος Κοπανά, η ΠΥΡΚΑΛ κ.α.) μετατρέπονται σε τουριστικές ζώνες. Όλα τα παραπάνω μεταμορφώνουν τις περιοχές μας από τη μια σε πρόσφορο έδαφος για κέρδος κι εκμετάλλευση κι από την άλλη σε τόπους ολοένα και πιο αφιλόξενους για τους κατοίκους τους. Πώς να μην αναφέρουμε και την πολυαναμενόμενη εισαγωγή μπάτσων εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων! Μια αστυνομική παρουσία η οποία αφού δοκιμάστηκε με τεράστια επιτυχία στις γειτονιές της πόλης μας – “αγαπήθηκε να μισείται” από κριτικούς και θεατές του κοινωνικού πολέμου που βιώνουμε – αποφασίστηκε να λάβει χώρα και στα πανεπιστήμια, τα οποία τα τελευταία χρόνια βιώνουν αλλαγές προς μια κατεύθυνση ραγδαίας επιχειρηματικοποίησης.
Η λίστα των δυσοίωνων ειδήσεων μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερη αν προσθέσουμε και τις επιδράσεις όλων αυτών στην ψυχολογία μας και φυσικά στις σχέσεις μας, με τα περιστατικά βίας να οξύνονται όλο και περισσότερο, τις γυναικοκτονίες να είναι πια μόνιμη είδηση, τις διαφημίσεις ηρεμιστικών χαπιών και την γενικότερη αποξένωση και ιδιώτευση που επικρατεί.
Τα ευχάριστα νέα της ημέρας
Εν όψει λοιπόν της καλοκαιρινής ραστώνης και των πιθανών πρόωρων εκλογών το κράτος μάς πετάει μερικά ψίχουλα ίσα ίσα, για να μας κρατήσει στην ζωή. Άλλωστε αν δε ζούμε πια, πως θα μπορούμε μεταξύ άλλων και να καταναλώνουμε; Άσε που με την εξαθλίωση όλο να βαθαίνει, μια πολιτική επιδομάτων ίσως και να κοστίζει λιγότερο στο κράτος από μια ενδεχόμενη εξέγερση των εξαθλιωμένων. Έτσι, έχουμε… επιδόματα, εκπτώσεις στη ΔΕΗ, χαλάρωση κριτηρίων για τον κοινωνικό τουρισμό, άνοιγμα του ΑΣΕΠ και άλλες τέτοιες προσωρινές αλλά τουλάχιστον “ολιστικές” αγαθοεργίες.
Τελικά τί είναι αυτό που μας λείπει;
Θέλουμε παραπάνω λεφτά;
Θα μας δώσει το κράτος τις λύσεις;
Εμείς ως αναρχική κοινότητα αγώνα θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια και όχι να επιβιώνουμε με συμβιβασμούς. Μπορούμε να διεκδικούμε καλύτερους μισθούς, λιγότερη δουλειά, μείωση τιμών και μείωση ενοικίων. Μπορούμε και πρέπει με τρόπο συλλογικό κι αδιαμεσολάβητο να προβαίνουμε σε δράσεις αυτομείωσης σε προϊόντα με τα οποία καλύπτουμε τις ανάγκες μας. Να απαιτούμε δηλαδή χαμηλότερες τιμές που να ανταποκρίνονται στις δικές μας ανάγκες. Πρέπει να στηρίζουμε έμπρακτα όσους επιλέγουν να παίρνουν προϊόντα χωρίς να πληρώσουν. Αντίστοιχα μπορούμε να ορθώνουμε συλλογικά αντιστάσεις και διεκδικήσεις σε πολλά επίπεδα. Όλα αυτά είναι σημαντικά και θα κάνουν τις ζωές μας προσωρινά πιο υποφερτές, στόχος μας όμως πρέπει να είναι να γίνουν και ουσιαστικά καλύτερες.
Θα μπορούσαμε να βασιστούμε άραγε στο κεφάλαιο και το κράτος για κάτι τέτοιο; Μήπως τα αφεντικά δεν είναι αυτά που κινούνται με βασικό κριτήριο την αύξηση των κερδών τους και την επικράτηση πάνω στους ανταγωνιστές τους; Έτσι το κεφάλαιο παίρνει κάθε απόφαση όσον αφορά την παραγωγή και τη διάθεση προϊόντων και υπηρεσιών, επηρεάζοντας τις εργασιακές μας συνθήκες, τους όρους με τους οποίους θα καταναλώνουμε και θα καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες κι εν τέλει μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. Από την άλλη το κράτος (είτε με αριστερή, είτε με δεξιά διαχείριση) δεν είναι αυτό που κάνει ότι μπορεί και με κάθε μέσο που διαθέτει (νόμοι, μπάτσοι, ΜΜΕ κ.α.) για την προστασία των συμφερόντων του κεφαλαίου; Θα αυξήσει τους φόρους προς τους φτωχότερους, θα μειώσει το κόστος των διάφορων παροχών (στην υγεία, την εκπαίδευση, την ασφάλιση κ.α.) και θα συμμετάσχει είτε άμεσα είτε έμμεσα σε πολέμους με άλλα κράτη μετατρέποντας ολόκληρες επαρχίες σε πεδία αναπαραγωγής της στρατιωτικής φρίκης.
Ο δρόμος της αυτοοργάνωσης και της αντιεξουσίας
Ο μόνος δρόμος για να γίνει η ζωή μας πραγματικά καλύτερη είναι η αυτοοργάνωση της κοινωνίας και ο αντιεξουσιαστικός αγώνας που μπορούν να δώσουν λύσεις στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Ένας δρόμος δηλαδή που προϋποθέτει την αποδέσμευση μας από την ύπαρξη και τους θεσμούς του κράτους. Από τους εργασιακούς χώρους, τα πάρκα, τα ΜΜΜ, τον δρόμο, μέχρι το σπίτι μας, αν θέλουμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δύναμης και να ζούμε με όρους που βασικοί γνώμονες δεν είναι η αναπαραγωγή της κυριαρχίας και τα κέρδη τους, αλλά οι ανάγκες μας, χρειαζόμαστε ο ένας την αλληλεγγύη της άλλης και την οργάνωση μεταξύ μας. Έτσι θα έχουμε την δύναμη να ασκούμε έλεγχο στις συνθήκες που επηρεάζουν την καθημερινότητα μας και να δίνουμε λύσεις στα προβλήματα που ήδη έχουμε από μόνοι μας αλλά και δημιουργούν οι αποφάσεις που παίρνονται για εμάς χωρίς εμάς.
Είναι αναγκαία η δημιουργία ομάδων αλληλοβοήθειας σε κάθε γειτονιά που οριζόντια κι αδιαμεσολάβητα θα καλύπτουν τις ανάγκες των κατοίκων, ώστε να μην εξαρτόμαστε από τις κερδοσκοπικές ορέξεις των σούπερ μάρκετ. Είναι αναγκαία η στήριξη και η δημιουργία καταλήψεων που θα μπορούν να απαντήσουν στο πρόβλημα της στέγασης. Αντίστοιχος είναι ο δρόμος και για τις ανάγκες μας και στο επίπεδο των κοινωνικών υπηρεσιών, όπως αυτών της υγείας, της ψυχικής φροντίδας, της εκπαίδευσης, της ψυχαγωγίας, του αθλητισμού κλπ.
Έτσι, θα συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο πως η εναλλακτική του να μην εξαρτάσαι από το κράτος ή το κεφάλαιο για να καλύψεις τις ανάγκες σου είναι όχι απλά βιώσιμη, αλλά και πιο συμφέρουσα από την τωρινή συνθήκη (είτε ο καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση, είτε όχι).
Μόνο όταν συνεργαστούμε θα μπορούμε να φανταστούμε και να εφαρμόσουμε μια καθημερινότητα και έναν κόσμο μακριά από καταπιέσεις και εκμετάλλευση που θα οδεύει προς την ελευθερία.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
Υπόγειος Ιλισός
Αναρχική κοινότητα αγώνα από τα ανατολικά της Αθήνας